-
23 maja 1601 na synodzie diecezjalnym wydano dekret o założeniu seminarium.
-
20 grudnia 1602 kardynał Bernard Maciejowski podjął decyzję
o erygowaniu seminarium.
-
W lipcu 1603 pierwsi alumni zamieszkali w seminarium usytuowanym
na Wawelu zwanym od swego położenia zamkowym (in arce).
-
14 maja 1682 dekretem Kapituły Katedralnej seminarium zamkowe zostaje oddane pod zarząd Księży Misjonarzy pozostając jednak seminarium diecezjalnym. W czasie swych rządów w diecezji (1720 - 1732) bp Konstanty Felicjan Szaniawski przebudował budynek seminaryjny znacznie go powiększając.
-
28 maja 1732 bp Szaniawski powołał drugie seminarium w Krakowie -
u Księży Misjonarzy na Stradomiu. Było to seminarium zarówno internum (dla kandydatów do zgromadzenia), jak i externum (dla alumnów przygotowujących się do pracy w diecezji).
-
10 marca 1758 powstało trzecie seminarium w Krakowie.
Było one związane z Uniwersytetem, przez co nosiło nazwę akademickie. Ulokowane zostało w domu na ul. Gołębiej.
-
18 grudnia 1801 władze austriackie zamknęły seminaria akademickie
i zamkowe.
-
23 grudnia 1801 decyzją rządu wiedeńskiego wcielono seminaria akademickie i zamkowe do seminarium Księży Misjonarzy na Stradomiu.
-
28 września 1901 powstało nowe seminarium diecezjalne przy
ul. Podzamcze. Powołał go oraz zatroszczył się o wzniesienie odpowiedniego budynku biskup krakowski kardynał Jan Puzyna (1895 - 1911).
Zarząd nowego seminarium stanowili księża diecezjalni.
-
W latach 1914 - 1921 budynek seminarium pozostawał w obcych rękach. Mieścił się tu szpital wojskowy (do 1918), potem sztab wojsk gen. Hallera (do 1920), wreszcie siedziba amerykańskiego Czerwonego Krzyża.
Alumni mieszkali w tym czasie w pałacu biskupim oraz w domach przy
ul. Kanoniczej 23 i 25.
-
W latach 1926 - 1928 rozbudowa gmachu seminarium podjęta
z inicjatywy arcybiskupa Adama Stefana Sapiehy (1911 - 1951).
-
8 listopada 1939 budynek seminarium został zajęty przez Niemców
(SS-Burgwache). W okresie wojny seminarium krakowskie nie zaprzestało działalności do jesieni 1941 funkcjonowało oficjalnie mieszcząc się w Domu Katolickim (obecnie Filharmonia Krakowska).
-
Od jesieni 1941 roku abp Sapieha zorganizował tajne seminarium -
klerycy mieszkali przy parafiach, spotykali się na tajnych wykładach w pałacu biskupim.
-
We wrześniu 1944 roku decyzją Ks. Arcybiskupa wszyscy alumni zamieszkali w domu biskupów krakowskich.
-
Od Wielkanocy 1945 rozpoczęto normalne zajęcia na Wydziale Teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
-
20 października 1945 roku seminarium wróciło do swojego domu przy
ul. Podzamcze.
-
11 sierpnia 1954 uchwałą Rady Ministrów usunięto Wydział Teologiczny z Uniwersytetu. Działalność Wydziału kontynuowano
w Seminarium Krakowskim.
-
Od roku 1974 uzyskał tytuł Papieskiego Wydziału Teologicznego.
-
W roku 1981 przekształcony w trójwydziałową Papieską Akademię Teologiczną, której studentami są alumni Krakowskiego Seminarium.
-
W roku 1954 diecezja oddała na użytkowanie seminarium budynek
przy ul. Piłsudskiego 4 (wówczas Manifestu Lipcowego 4).
-
Lata 70. i 80. XX wieku to czas wielu remontów i rozbudowy obydwu domów seminarium. Konieczność tych prac była związana ze wzrostem liczby kleryków kształcących się w seminarium. Prace te były wykonane
z inicjatywy metropolitów kardynała Karola Wojtyły i kardynała Franciszka Macharskiego.
-
13 sierpnia 1991 Krakowskie Seminarium Duchowne gościło w swych murach Ojca Świętego Jana Pawła II - niegdyś alumna tegoż seminarium.
-
17 listopada 2001 uroczysty obchód 400-lecia Seminarium Duchownego
w Krakowie.
