Podlegały przez wieki wielu przemianom i ich obecny kształt w niczym nie przypomina dawnych Sukiennic. Już w roku 1257 książę Bolesław Wstydliwy przy lokacji Krakowa zobowiązał się postawić kramy sukienne. Stanowiły one podwójny rząd kramów kamiennych,tworzących jakby uliczkę po środku Rynku. Sukiennice w tej postaci przetrwały do połowy XIV stulecia.



Nowe, murowane Sukiennice wystawił król Kazimierz III Wielki. Środkowa hala o długości 108 m, szerokości 10 m z dwoma rzędami kramów na głębokość 7,5 m. W osi długiej było to 18 kramów, które nakryte były sklepieniami, a otwarte do wnętrza ostrołukowymi lub półkolistymi portalami. Od strony południowej i północnej wybudowano zdwojone, ostrołukowe arkady.



Przypominały one już kształtem obecne Sukiennice. Budowla ta przetrwała jako gotycka do 1555 roku, kiedy spłonęła. Wkrótce przystąpiono do odnowienia spalonych Sukiennic. Pracami kierował mistrz Pankracy, który zasklepił kolebkowo wielką halę Sukiennic. Wtedy budynek zwieńczono attyką o podziałach arkadowych i grzebieniu z maszkaronami projektu Santi Gucciego. Dobudowano także kolumnowe loggie, prawdziwą renesansową ozdobę Sukiennic, które zaprojektował Jan Maria Padovano. Można śmiało powiedzieć, że renesansowa przebudowa Sukiennic stworzyła wybitne dzieło sztuki.



W latach 1875 - 1879 Sukiennice przebudowano według projektu Tomasza Prylińskiego. Dolna hala została przekształcona w ciąg drewnianych kramów handlowych, rozlokowanych wzdłuż ścian. Przebito przejście w poprzek Sukiennic i ozdobiono go ryzalitami. Na szczytach ryzalitów omieszczone zostały maszkarony, przedstawiające karykatury ówczesnych prezydentów Krakowa.



Obecnie na piętrze Sukiennic znajduje się Galeria Polskiego Malarstwa i Rzeźby XIX wieku. Stanowi ona oddział Muzeum Narodowego.